23.02.2008

Bir Akşamın Kalbi

Seni seviyorum hala bazen; evlat gibi, yol arkadaşım gibi, eski bir dost gibi... Biliyorum, bu yeterli değil. Sandığımız kadar sihirli değilmiş sevgi... O kadar uzun değilmiş kolları; bizi saracak, bir arada tutacak kadar değil...
Buralarda herkes kazanır, ya da kaybeder. Kural bu, terazinin bir kefesi inerken diğeri yerinde kalamaz. Bana sahipsin, ya da değil... Ortası yok bunun, ya yukarı, ya aşağı...
Üzerimden bulutlar, bulutlar geçti; gözlerimden yağmurlar aktılar üstüne üstüne... Kapkara günlerdi. Öldürmedi. Güçlenmekten başka ihtimal yoktu önümde.
Beni sevdin. Herkesten çok düşünen beni sendin. Sadece iyiliğimi isterdin. Öyle dedin. Öyle olsun. Duvarlarım vardı. Çevreledim kendimi. Seni yalnız bıraktım. Kendimi yalnız bıraktım. Öyle dedin. Öyle olsun.
Akşam olunca tüm gölgeler kalkardı. Karanlığın içindeyken karanlıktan korkulamazdı. Sen yanımdayken her şey çok kolaydı. Yanımdayken. Bir o kadar da yalnız. Yanımda ve tek başına...
Zaman geçti yanyana. Çok uzak durduk. Bir evde iki ayrı dünya kurduk. Sustuk. Kalplerimizi söylenmemiş sözlerle doldurduk. Ve bir anda-küçücük bir zaman diliminde-koptu pamuk ipliği...
Bir akşamın kalbinde bıraktım seni. Koyu, zifiri bir akşamdı. Dönüp arkama bakmadım, terkederken seni gözlerimde yaşlarla...
Ve sen bunu görmedin.
Ve hiç bilmeyeceksin.Seni seviyorum hala bazen. Hayal meyal... Uyandığımda anımsayamadığım güzel bir rüya gibi...
Biliyorum bu yeterli değil. Hiç değil.


Fotoğraf: http://cutteroz.deviantart.com/art/Pressure-54931706

4 yorum:

Geveze Kalem dedi ki...

''Güzel,'' demek istiyorum bazen bir yazıya ama acıdan bahsediyor biri, nasıl derim?

''Hayır ben bu yazı içinde oluşturulan denklemden hoşlandım,'' desem, şarkıyı, sözlerini, resmi ve eklentileri kastederek; 'acından bana ne,' umursamazlığı sergilemiş olacağım, bana göre değil bu.

Hiç bulaşmayıp usul usul ayrılayım desem, okudum bir kere, düşündüm, bir şeyler hissettim, 'gözetleyip' kaçmak da yakışmıyor bana.

En iyisi bu;
''Geveze Kalem buradaydı, tüm varlığıyla...''

Sevgiler...

Göz dedi ki...

Seviyorum seni...

Butterfly dedi ki...

katılıyorum geveze kaleme, güzel ama cı, acı ancak bu kadar iyi ifade edilebilirdi, ben de kendimi buldum bir cümlende ama işaret etmeyeceğim şimdi buradan... sevgiler.

Göz dedi ki...

O acıyı çok derinde yaşadığımdandır belki... Sözcükler kendiliğinden döküldü.

Kendinden bir şey bulmuşsun ya... Elif Şafak bu konuda da bir şey demiş:

“…birlikte kaçar, birlikte uçar, beraber yaşamaları beklenenlerin yanında tutunamayanlar. O zaman anlar ki, sahip oldukları değil, sahip olamadıklarıdır kimilerini birbirlerine yakın kılan. Topal kuşlar birbirlerinin ‘arıza’larını bilir ve sömürmek ya da örtmek yerine kabullenirler öylesine. En sahici dostluklar ortak varlıklar üzerine değil, ortak yoksunluklar üzerine kurulanlardır. Aynı şekilde zengin, aynı şekilde mesut olanların ortak paydaları sabun köpüğü gibidir, uçar. Ortak acı, ortak hüzün, ortak pürüzdür esas yakınlaştıran, yaklaştıran.”